Onze mascotte Louise

In memoriam Louise

 

Toen we Louise, toen nog Lowie na een verkeerde inschatting van een dierenarts, half 2016 overnamen van een ander asiel was ze graatmager.
Ze at blijkbaar wel maar kwam niets bij.
Al snel kreeg ze hier dan ook de bijnaam Skinny Louise.

Louise bleek al snel een karaktertje te hebben; zij was baas en de anderen moesten zich daar maar naar schikken. Ze kon verschroeiend snel uithalen met haar voorpootjes.
Ze had ook een karakterkopje met een indringende blik en mede daarom werd zij uitgekozen als onze mascotte. Maar ze kon ook superlief zijn; ze kon zo blij zijn als ze haar meest geliefde verzorgster zag.
Dan kon ze kopjes geven en aaitjes ontvangen als de beste.
Bij Louise was het zwart of wit, grijs bestond voor haar niet; ze hield van iemand of niet.

Zo ook met kandidaat adoptanten. Weinig of geen waren goed genoeg voor Louise.
Zij keurde iedereen uitgebreid maar niemand voldeed aan haar hoge eisen. Dan bleef ze liever in de Poezenplaneet waar ze haar draai gevonden had.

Na de zomer van 2017 begon Louise bij te komen
Ze begon er super uit te zien; haar pels blonk terug en voelde zacht aan.
Ze speelde terug als een jong kitten, daagde de ouwe Clo Clo graag uit en amuseerde haar zichtbaar.
Ze werd zelfs, als ze in het zonnetje lag te genieten, een heel klein beetje toleranter naar mensen toe.
Heel de winter door was Louise goed, geen verkoudheidje, geen last van de kou, niets.

En dan plots, 19 maart 2018, de schok. Bij de ochtend ronde lag Louise dood in haar mandje.
Alsof ze sliep, onder de verwarming, voor het venster; haar geliefkoosde plaats als het winterde buiten.
Zo onverwacht, zo oneerlijk, zo spijtig.

De Poezenplaneet zal Louise nooit vergeten; zij zal onze mascotte blijven, haar kopje zal ons blijvend vertegenwoordigen, haar spirit zal hier blijven ronddwalen en ons allemaal motiveren om voor al onze bewonertjes de best mogelijke zorg te voorzien.

Het ga je goed, Louise, aan de overkant van de regenboogbrug.